Tja, daar lig je dan…
Heb je zo goed als alle moeilijke landingsplaatsen kunnen bereiken, lig je nu hier stil. Zonder uitzicht op verandering. We wachten maar af.
Eerst maar even iets terug in de tijd: gisteren op weg naar Ascension was het bizar rustig op zee, geen vogels, geen walvissen, geen dolfijnen, hooguit een paar vliegende vissen. Vandaar dat ik (heel brutaal) geen blog heb geschreven gisteren in de hoop dat dat me wel vergeven zou worden.
Vanochtend vroeg zouden we bij Ascension Island aankomen om erg vroeg, nog ruim in het donker, gewekt te worden om de zonsopgang bij één van de satellieteilanden, Boatswain Island, vanuit de zodiac mee te maken. Boatswain Island is een kat- en ratvrij eiland en heeft enorm veel broedende vogels. Vanuit de zodiac heb je dan een prachtige ervaring van de vogels, het geluid en de geur van deze enorme kolonie.
Het was meteen al duidelijk wat het probleem zou zijn vandaag. De wind. Het waait flink en het water wordt tot stevige golven opgezweept. Zo stevig dat de zodiaccruise er niet in zat. Geen punt, ook vanaf de Plancius zelf kun je de vogels goed zien, dus nog voor de zon op was stonden we al aan dek.
Ascension Island Frigatebirds, White-tailed Tropicbirds (dit keer zonder die opvallende perzikkleurige zweem van de vogel van Sint Helena), Black Noddies, Brown Boobies, Masked Boobies, Red-footed Boobies en Fairy Terns kwamen in de honderden langs en over de boot vliegen. Een ongelooflijke hoeveelheid vogels steeg daarnaast ook nog langzaam op van de nesten om te gaan fourageren op zee.
Na een uur of anderhalf laten we Boatswain Island achter ons en zetten we koers naar Georgetown, de enige plaats van betekenis op Ascension Island zelf. Ascension is een eiland onder Engels beheer, maar voor een belangrijk deel in gebruik door het Amerikaanse leger. Op voorhand weet je dan al dat er gezeur zal zijn over de meest futiele dingen. Amerikanen, en speciaal het leger, hebben nu eenmaal niet de reputatie erg soepel te zijn als het gaat om het toelaten van toeristen bij hun bases. Zelfs niet als het land waar de basis opligt niet eens van henzelf is maar van een bevriende mogendheid.
De oorspronkelijke bewoners van het in de Indische Oceaan gelegen atol Diego Garcia kunnen ook mooie verhalen vertellen over hoe Amerikanen met je omgaan als ze iets willen, zeker het Amerikaanse leger. Google maar eens op Diego Garcia en huiver.
Anyway, op naar Georgetown dus. Meteen hadden we al een groep Tuimelaars naast de boot die kwamen bow-riden (spelen op de boeggolf het schip), even later gevolgd door een ENORME groep Pantropical Spotted Dolphins met enkele exemplaren van de niet vaak gespotte Rough-toothed Dolphin ertussen.
Om 10.00 zouden de officials aan boord komen om het schip te klaren, maar wie er ook kwam, geen official. Om 10.15 volgde de briefing. Kort en krachtig: we kunnen niet aan land op Ascension Island. De golven zijn te hoog. Of we morgen aan land kunnen is nog maar de vraag op dit moment. Voor de Inezia-groep geen probleem, bij ons is er niemand die tot Ascension zou varen, maar enkele andere passagiers zien het probleem al hangen: misschien gaat hun vlucht aan hun neus voorbij….
En daar lig je dan dus….
Voor de kust van Ascension, wachtend op goed nieuws.
Gelukkig hebben wij Prins Willem nog.
Willem is de Nederlander die in blog 19 omschreven werd als “Eén van de Nederlanders die met een stalen gezicht iedereen in de maling neemt. Hij doet dat zo goed, dat iedereen erin tuint ”
Willem weerhoudt ons van wanhoop. Eerder deze week stonden er toetjes met Baileys op het programma. Willem kwam toen met het idee om net te doen alsof het voor dames niet toegestaan zou zijn om een tweede toetje te krijgen, iets wat Willem en ik regelmatig wel vragen en krijgen.
Met behulp van de assistent-hotelmanager en enkele mensen van de bediening werd afgesproken dat als de dames erom zouden vragen, zij te horen zouden krijgen dat een tweede toetje alleen aan heren was voorbehouden. Op die avond vroegen de dames geen tweede toetje en viel ons gebbetje in het water. Vanmiddag tijdens de lunch kwam het onderdeel emancipatie toevallig aan de orde. Voor Willem meteen de gelegenheid om de één-toetjes policy voor vrouwen nog eens aan te halen. De assistent-hotelmanager en de mensen in de bediening speelden fantastisch mee. Zo fantastisch zelfs dat de dames aan onze tafel nu niet alleen geloven dat de dames geen tweede toetje mogen, maar zelfs overwegen een brief op hoge poten aan de reder te schrijven wegens discriminatie.
Vanavond zullen we ze vertellen dat het maar een grap is. Tot die tijd regeert het grappenregime van Prins Willem.
Vanaf de Plancius, voor de kust van Ascension Island op 14º25” Westerlengte, 07º54” Zuiderbreedte
Pieter van der Luit
Zelf mee met de Atlantic Odyssey? Kijk hier voor meer informatie.
Liever een vogelcruise dichterbij huis? Kijk dan naar de North Atlantic Odyssey.
Of liever een vogelcruise met miljoenen vogels? Kijk dan naar Birding the Russian Far East.
Vorige blogentry – volgende blogentry