Zoals Albert gisteren al even kort aanstipte, zagen we tijdens het diner de Beerenberg in al haar glorie en ongehinderd door ook maar het kleinste wolkje aan ons voorbij gaan. Het is moeilijk aan te geven hoe weinig dat voorkomt, maar volgens de Noren van de basis op het eiland die we spraken, komt het maar een paar keer per jaar voor dat de hele berg zo te zien is. We stikken, wederom, van het geluk.
Vanaf Jan Mayen is het nog ongeveer een dag varen naar de rand van het ijs. Traditioneel zijn net ten noorden van het eiland vaak de grote walvissen (Blauwe Vinvis, Gewone Vinvis, Bultrug etc) te vinden, maar tot op heden moeten wij wachten op de eerste sighting. Wel weer een aantal Noordelijke Butskoppen, bizar hoe veel we er zien.
Onder het eten worden de meest diepzinnige gesprekken gevoerd met een variëteit aan onderwerpen. Van het beste recept voor mayonaise tot een diepgaand – en onoplosbaar – meningsverschil hoe gefrituurde aardappels nu heten: patat of frieten….
Eén van de onderwerpen was ook de vraag waarom we juist dit jaar zoveel Orka’s en Butskoppen zien en waarom die noordelijker te vinden zijn dan gebruikelijk. Wat blijkt? We zitten in een zeer sterk El Niño-jaar. Of het daardoor komt is natuurlijk niet zeker, maar opvallend is het wel.
Het weer vandaag is bijna onwerkelijk mooi. We zitten midden op de Noord Atlantische Oceaan en hebben een hogedruikgebied met bijbehorend zonnetje en een bijna spiegelgladde zee. Hoe anders kan het hier ook zijn. De scheepsarts (elke expeditiecruise heeft standaard een arts mee aan boord) klaagde dat ze nog zo weinig te doen had gehad. Nu heeft zo’n arts over het algemeen sowieso al niet al te veel te doen, maar als je dan ook nog eens geen zeezieken hoeft te behandelen…..
Tegen een uur of half zes doemt het eerste pakijs op en een half uur later zitten we er ineens middenin. We hebben gelukkig een ervaren kapitein die ook nog eens niet bang is om het schip tussen de ijsschotsen te manoeuvreren, we zijn letterlijk omgeven door ijsschotsen. Dit is het leefgebied van robben en daarmee ook van IJsberen. We hebben een schema gemaakt voor wie de komende nachten midden in de nacht aan dek staat om mee te zoeken, want ons best doen om die beer te vinden zullen we!
De eerste tekenen met een aantal Zadelrobben op het ijs zijn alvast gunstig en ook die Middelste Jager is vast op zoek naar prooiresten van een IJsbeer-kill….
UPDATE: Om ongeveer 23.00 hebben we een IJsbeer gevonden, een mannetje van ongeveer 7 jaar oud met een prooi! Morgen meer.
Vanaf de Plancius, 05º52” Westerlengte, 75º24′ Noorderbreedte
Pieter van der Luit
Zelf mee met de North Atlantic Odyssey in 2015? Kijk hier voor meer informatie.
Of liever een vogelcruise op het zuidelijk halfrond? Kijk dan naar de Atlantic Odyssey.
Vorige blogentry – Volgende blogentry