Ontbijt om half acht, een ship’s cruise (varend met de Plancius) langs de randen van het Magdalenafjord, zoekend naar wildlife. Zo ziet een groot deel van onze ochtend eruit.
In het fjord is het vrijwel windstil, maar veel dieren profiteren er niet van deze rustige omstandigheden helaas, en zonder zoogdieren te zien varen we door richting het noorden, de kant van Amsterdamøya op. Hier ligt het in Nederland bekende Smeerenburg, al zou berucht een betere beschrijving zijn van deze zwarte bladzijde in onze nationale geschiedenis. Tienduizenden walvissen en vele honderdduizenden robben zijn hier vermoord door de Nederlanders, Denen en Engelsen in de 17e eeuw.
Onze Gouden Eeuw, maar vanuit het perspectief van de walvissen hier zou een andere benaming beter zijn. Oude verslagen vertellen dat je bij Spitsbergen een fjord kon oversteken, lopend over de ruggen van walvissen, zo veel dieren zwommen hier. Nu, een kleine 400 jaar later, zijn de populaties nog steeds niet hersteld en de vraag is of dat ooit nog zal gebeuren…
Het is dus goed zoeken voor we iets zien. Een verre blow, waarschijnlijk van een Dwergvinvis, is het begin van de waarnemingen. Even later zien we vanaf de brug twee Walrussen kort bovenkomen, volgen er twee Baardrobben en nog voor 11 uur is de hoofdprijs al binnen: een IJsbeer! Een volwassen mannetje, ongeveer 10-12 jaar oud, op de piek van zijn bestaan, ligt rustig te snoezen op het ijs.
De kapitein neemt het roer van de tweede stuurman over en vaart het schip tot ongeveer 100 meter van de beer. Het schip ligt ongeveer drie kwartier bij de beer, als deze besluit maar eens een keer op te staan en aan de wandel te gaan. Camera’s ratelen er op los, vele duizenden foto’s worden gemaakt, en ruim 100 passagiers zijn nu al tevreden over de reis, hun beer is binnen!
’s Middags verandert die blije stemming echter. Niet ten nadele overigens, de stemming verandert naar extatisch. Vanaf de brug worden heel ver weg twee beren gezien. De kapitein is er niet zeker van dat hij door zoveel ijs kan varen, dus het is maar de vraag of we ze dichterbij gaan zien. Na een uurtje proberen zijn we dan toch zo dichtbij gekomen dat de beren ons ook in de gaten hebben. Het blijkt uiteindelijk te gaan om een volwassen mannetje en een bijna volwassen vrouwtje. Het mannetje wil iets van het vrouwtje waar zij duidelijk géén zin in heeft, ze blijft bij hem vandaan lopen, richting de boot. Bijna of ze op zoek is naar een blijf-van-m’n-lijf-huis dat ze in de boot gevonden denkt te hebben. Het vrouwtje komt zo dichtbij dat mijn 300 mm lens de beer niet eens in zijn geheel op de foto krijgt. Sterker nog, de kop alleen al lukt nog maar net. Omdat ik de Plancius goed ken, heb ik met enkele klanten meteen positie gekozen op het achterdek, net twee meter boven het water. En precies waar wij staan, komt het vrouwtje aan de boot krabben.
OP TWEE METER VAN WAAR WIJ STAAN!
De Belgische klanten die ook de North Atlantic Odyssey hebben meegereisd, twijfelden na onze ontmoeting met een IJsbeer boven Jan Mayen over hun keuze om ook de IJsbeerspecial te doen. Na vandaag is die twijfel weg. Voorgoed weg.
In de loop van de jaren heb ik inmiddels tientallen IJsberen gezien, maar nog nooit zo mooi als deze. Wat er ook gebeurt de komende dagen, het zal altijd schril afsteken bij wat we vandaag hebben gezien. Het versturen van foto’s vanaf de boot is bijna onmogelijk, maar zodra de reis voorbij is en er weer normaal internet is, zullen foto’s van deze ongelooflijke ontmoeting op de internetsite van Inezia Tours te zien zijn.
Tot morgen!
P.S.: tijdens het schrijven van dit blog worden we ook nog maar eens getrakteerd op een paar Walrussen op het ijs. Het houdt gewoon niet op….
Vanaf de Plancius, 12º37” Oosterlengte, 79º57” Noorderbreedte
Pieter van der Luit
Zelf mee met de IJsberenspecial in 2015? Kijk hier voor meer informatie.
Of liever een vogelcruise op het zuidelijk halfrond? Kijk dan naar de Atlantic Odyssey.
Vorige blogentry – Volgende blogentry