Na een vroeg ontbijt, een laatste check out en een ietwat zenuwachtige telling van alle aanwezige reizigers vertrok de hele groep per bus naar het vliegveld van Christchurch voor de vlucht naar de Chatham eilanden. Het geheel is goed georganiseerd want aangezien we als groep een heel vliegtuig (weliswaar niet zo’n grote) hebben gecharterd, is het ons bij uitzondering toegestaan niet door de douane te gaan en direct de runway op te rijden en zo, na een paspoortcheck door de Nieuw Zeeuwse douane, rechtstreeks van de bus het vliegtuig in te lopen.
Onze groep heeft zich strategisch gepositioneerd in de bus zodat we als één van de eersten het vliegtuig in kunnen en een goede plek kunnen uitzoeken. Het is een oud propellorvliegtuig, zeg maar een kleine Dakota (ik meen een Convair 580 voor de kenners), van voor de oorlog. De Golfoorlog wel te verstaan, maar misschien ook nog wel de Vietnamoorlog of heel misschien zelfs de Koreaoorlog. Wat prachtig is om te zien, is hoe het interieur van vliegtuigen in die tijd aan de ene kant heel weinig is veranderd, maar aan de andere kant ook enorm veel.
Enerzijds zitten er dezelfde stoelen, raampjes met schuifplasticje, bagagebakken en stoelzakken in, maar het grote verschil is in de loop der jaren door de verschillende vliegtuigmaatschappijen gemaakt. In dit vliegtuig hebben we meer dan voldoende beenruimte en ruimte in de breedte. Als je dat vergelijkt met de moderne vliegtuigen van nu, zie je dat ze in exact dezelfde ruimte die binnen in ons vliegtuig ter beschikking is, nu zonder twijfel 30% meer stoelen zouden hebben gepropt, wat allemaal ten koste gaat van de ruimte, en daarmee het comfort, die de passagiers hebben. Zo jammer, als je rekenaars en marketingmensen loslaat op willekeurig welk product; zij hebben enkel oog voor zoveel mogelijk inkomsten en opbrengst en verliezen veel, heel veel van al het goeds dat het originele product heeft daarbij snel uit het oog. Dit geldt niet alleen voor vliegtuigint erieurs overigens…..
Anyway, na een uur en drie kwartier staat we op de Chatham eilanden, een kleine duizend kilometer ten oosten van Nieuw Zeeland. De eilanden horen bij Nieuw Zeeland en zijn een soort Texel in het groot. Je moet verder reizen om er te komen en de oppervlakte is ook groter, maar de soorten zijn hier ook beter dan op Texel. Zo werden we bij aankomst meteen begroet door een stel Weka’s, veel Zwarte Zwanen, wat geïntroduceerd Europees spul als Veldleeuwerik en Spreeuw, maar ook Pitt Island Shag, één van de tien soorten aalscholvers die we deze trip kunnen zien en mijn allerlaatste scholekster, de (met 300 exemplaren weer zeer zeldzame) Chatham Island Oystercatcher.
Er zijn in de wereld een stuk of 10 soorten scholeksters (ik denk dat iemand in de comments hieronder vast wel het exacte aantal zal aangeven) en die heb ik allemaal gezien. Allemaal, met uitzondering van de Canary Island Oystercatcher, maar die is dan ook al meer dan 100 jaar niet meer gezien. De kans dat deze soort uitgestorven is, is dan ook wel vrij reëel.
Na de lunch slenteren we nog wat over het eiland, bezoeken het lokale museum, de lokale kinderspeelplaats (want daar staan lekkere bankjes met uitzicht over de kust) en de lokale supermarkt, annex souvenirwinkel voor we om 4 uur per zodiac naar de boot varen.
Het begin is er, laat de soorten maar komen….
Vanuit de Chatham Islands,
Pieter van der Luit
Zelf mee naar dit deel van de wereld in 2015? klik hier voor meer informatie.
Of liever een vogelcruise op het zuidelijk halfrond? Kijk dan naar de Atlantic Odyssey.