Dag 11.
Na een rusteloze nacht waarin de Ortelius zich moedig door een zware storm met windkracht 9 à 10 Beaufort worstelde begeven we ons als waggelende pinguïns richting ontbijt. Door Bill in een cartoon “de Ortelius walk” gedoopt.
In de loop van de ochtend verklapt Jack ons alle mooie plekjes in Longyearbyen waar we vogels kunnen spotten. Daarna de “ijsberen veiligheidsles” waarin maar al te goed blijkt dat we ook een verantwoordelijkheid naar elkaar hebben. Ondertussen is het schip in rustiger vaarwater gekomen en begeven we ons naar het dek waar Spitsbergen langzaam maar zeker uit zee oprijst.Voor onze ogen ontvouwt zich een langgerekt, besneeuwd berglandschap waar de zon speels de toppen doet oplichten. Ook het vogels spotten is weer volop in gang: Grote Jager – rechts, Dikbekzeekoet – links voor. Als een dirigent van een symfonie orkest leidt de stem van Jack alle kijkers in de juiste richting.
We zetten koers noordwaarts richting Poolepynten waar meestal de walrussen te vinden zijn maar helaas; deze keer besloten ze, waarschijnlijk vanwege de harde noorden wind, ergens anders te bivakkeren. Dan maar terug naar Isfjorden in de hoop dat we in de buurt van Daudmannsodden nog een zeezoogdier te zien krijgen. Ondertussen heeft Pim met het arendsoog als eerste de rendieren gespot. Kleine stipjes op de morene van de gletscher.
Het is onze laatste avond op de Ortelius, we sluiten af met een afscheidsborrel.
Voor mij hebben de “geen flauw idee wat het is” vogels tijdens deze reis hun namen gekregen en ben ik veel te weten gekomen over hun gedrag. Ook zijn mijn ogen meer geoefend; denk er om, als je twee verticale zwarte stokjes op het ijs ziet dan zit er een Ivoormeeuw aan vast.
Vanaf de Ortelius, 19.00 uur, 78°10′ 007” Noorden, 13°16′ 391” Oosten
Bieke De Mol
Zelf mee met de North Atlantic Odyssey? Kijk hier voor meer informatie.
Liever een vogelcruise met een zeer lage prijs? Kijk dan naar Biskaje Pelagic.
Of liever een vogelcruise verder weg ? Kijk dan naar de Atlantic Odyssey.