Dag 9.
Als we wakker worden en door de patrijspoort kijken zien we ijs! We hebben het pakijs bereikt! Het is weliswaar een bescheiden randje van het Groenland ijs. Een voorproefje op wat vandaag komen gaat. We zijn gespannen en zenuwachtig, want we weten niet wat ons te wachten staat. Na het ontbijt zijn we het pakijs ook weer uit, wat een teleurstelling. Maar na een paar uur gebeurt het. We zien opnieuw ijsschotsen in de verte en voordat we het in de gaten hebben worden we omringd door serieuze schotsen en blokken ijs. In de meest fantastische vormen en kleuren variërend van wit, azuurblauw tot mintgroen. We zijn beland in een sprookjesachtige wereld. Zover het oog rijkt, ijs! Zelfs de meest luidruchtige deelnemers worden stil. We verdwijnen in een onbeschrijfelijke wereld. Eigenlijk zou dit blog hier moeten stoppen en een aantal pagina’s blanco blijven. Dit landschap van de Noordelijke IJszee laat zich niet beschrijven. Zo fascinerend mooi dat menigeen met tranen in de ogen staat. Een fascinerende wereld. Ontroerend. En dat wij daar deel van uit mogen maken. We voelen ons nietig klein en onze stoere Ortelius is niet meer dan een notendop.
Ook vandaag vergezellen noordse stormvogels ons onafgebroken. Attracties van de dag zijn de Grote Burgemeesters en Ivoormeeuwen. De laatste zijn spierwit en als ze op de ijsschotsen staan, vallen alleen de zwarte poten erg op. Het is een kwestie van poten tellen, door twee delen en we weten hoeveel ivoormeeuwen we gezien hebben.
De Ortelius breekt zich door het ijs, wat soms met harde klappen gepaard gaat. Enkele keren ontdekken we een Klapmuts, die rustig op een ijsschots ronddobbert. Komen we te dichtbij dan laat het dier zich achteloos het water inglijden. We zien pootafdrukken van ijsberen op voorbij glijdende ijsschotsen. Plakkaten bloed zijn stille getuigen van moorddadige gebeurtenissen. De koning van de Noordpool is in de buurt… Waarschijnlijk heeft hij ons al lang ontdekt.
Het is 0 ͦ C met windkracht 5, zodat de gevoelstemperatuur -9 ͦ C is. Beetje fris voor een dag in juni. Onze weerman Arnoud wijst er op dat Spitsbergen zich nog midden in de ijstijd bevindt. We geloven hem meteen.
Het mooie van deze reis is dat we langzaam opschuiven naar het noorden. Dat we het landschap en alle natuurelementen geleidelijk aan zien veranderen. Dat we verstoken zijn van alle communicatie; geen internet, telefoon, Facebook en Twitter. We ondervinden aan den lijve hoe ver de Noordpool is en raken meer en meer onder de indruk van dit ruige en onherbergzame gebied. Dieren leven hier letterlijk op het randje van de wereld. Om 0.00 uur schijnt de zon en bonken, kreunen en kraken ijsschotsen nog steeds tegen de Ortelius aan. Vandaag geen welterusten, want we blijven uitzien naar het dier wiens naam we niet durven noemen…
Vanaf de Ortelius, 76° 33′ 0″ Noorden, 005° 53’ 0″ Westen
Hans Peeters
Zelf mee met de North Atlantic Odyssey? Kijk hier voor meer informatie.
Liever een vogelcruise met een zeer lage prijs? Kijk dan naar Biskaje Pelagic.
Of liever een vogelcruise verder weg ? Kijk dan naar de Atlantic Odyssey.