Dinsdag 29 maart 2016
Bij het eerste licht weer naar buiten. Helaas was het nog steeds erg mistig. Het was echt zoeken naar de bekende spelden in een hooiberg, maar we waren redelijk succesvol daarin. De eerste groepjes King Penguins. Twee soorten prions kwamen dichtbij genoeg om ze te identificeren, Antarctic en Slender-billed. Achter de boot een drietal soorten albatrossen, Grey-headed, Black-browed en Wandering Albatross.
Vanochtend was ook de verplichte briefing over South Georgia, de plek waar de eerste landingen gaan plaatsvinden. Hopelijk morgen al. Bij dit alles hoort ook het uitzuigen van je kleding die je gaat dragen tijdens de landingen om te voorkomen dat er exoten op South Georgia terecht komen. Dit houdt in dat je goed de naden, zakken en klittenband moet schoonzuigen om verspreiding van ongewenste plantenzaden te voorkomen.
Na de lunch zag het er buiten een stuk beter uit, de mist begon redelijk op te trekken en de aantallen en soorten vogels rond het schip namen aanzienlijk toe. White-chinned Petrel was nu het meest algemeen, ook redelijk wat Wilson’s en Black-bellied Storm Petrels, Common en South Georgia Diving Petrels. Deze laatste lijken erg veel op langs vliegende Kleine Alken en de South Georgia Diving Petrel is een endeem, dus de eerste van de vier South Georgia endemen is al binnen. Verder hadden we nog soorten zoals Kerguelen Petrel, Sooty Shearwater en Subantarctic Little Shearwater. Qua zeezoogdieren bleef het vandaag beperkt tot een groepje Hourglass Dolphins vlak naast het schip.
In de middag was er weer een lezing, ditmaal over de zuidelijke robben die we mogelijk gaan tegenkomen tijdens deze reis. Speciaal voor de fanatieke vogelaars die overdag buiten waren gebleven om de albatrossen te bewonderen en geen tijd binnen wilden doorbrengen hadden we in de avonduren nog een extra schoonmaak sessie ingelast, zodat ook zij mogen landen op South Georgia.
Woensdag 30 maart 2016
Vandaag eindelijk een verbetering in het weer. De mist was grotendeels opgetrokken, alleen nog een enkele mistbank zo nu en dan. Al voor het ontbijt hadden we drie soorten pinguïns, King, Gentoo en Macaroni Penguin. Zowel de soortenrijkdom als de aantallen waren behoorlijk toegenomen nu de vogels het schip konden vinden en wij hen. De soorten waren nagenoeg hetzelfde als de dagen hiervoor maar ze lieten zich nu veel beter bekijken. Omdat we lekker zijn opgeschoten de afgelopen dagen liggen we inmiddels een halve dag voor op schema. Dat betekent dus dat we vanmiddag al de eerste landing zouden kunnen uitvoeren op South Georgia.
Daarvoor moest er nog wel een verplichte briefing gegeven worden over het Zodiac varen. Hoe in en uit de Zodiac te stappen, wat wel en juist niet te doen zowel op de gangway als in de Zodiac. Dit lijkt altijd een verplicht nummer, binnen zitten terwijl er buiten zeevogels langs vliegen maar ik heb de laatste paar maanden nu zoveel blunders gezien dat het echt wel iets is waarbij je even goed moet opletten. Heel kort na de verplichte briefing doken er een aantal Orca’s op, drie of vier grote mannen met gigantische rugvinnen. Helaas tegen de tijd dat het schip gedraaid was verdwenen ze in een mistbank en konden we ze niet meer terug vinden.
De lezing van deze ochtend ging over de zuidelijke robbensoorten die we mogelijk tijdens deze reis gaan tegenkomen.
Na de lunch was het tijd voor de eerste landing van deze trip. De passagiers werden verdeelt in twee groepen, eentje begint met de landing en de andere met een Zodiac cruise.
De landing is op Elsehul, een plek waar over het algemeen de landingen erg moeilijk zijn vanwege de deining en de wind. Maar het is wel de plek waar je zo’n beetje het beste een kolonie Macaroni Penguins kan bekijken. We hebben geluk vandaag, het gaat net. Het is niet ideaal voor een eerste landing, maar het is goed te doen. Zodra de eerste groep aan land staat wordt de tweede opgepikt voor een cruise van zo’n anderhalf uur. We varen zo kort mogelijk langs de rotsachtige kust, proberen zoveel mogelijk de Kelpvelden te vermijden. De Macaroni’s werken erg goed mee. Ook de South Georgia Pipit is hier niet echt zeldzaam meer, enkele tientallen exemplaren zien we tijdens de cruise, foeragerend op de Kelp en langs de kustlijn. In een baai vinden we een strandje met veel Antarctic Fur Seals, een paar Southern Elephant Seals, King en Gentoo Penguins en wat Giant Petrels.
Tijdens de vaartocht terug naar de Plancius zien we verschillende South Georgia Shags en vliegt er een groepje South Georgia Pintails langs. Dat betekent dus dat we alle vier de endemen al hebben gezien op de eerste dag dat we hier zijn.
Donderdag 31 maart 2016
Wederom een perfecte dag bij South Georgia. Deze morgen gaan we landen op Prion Island, de plek voor broedende Wandering Albatross. Ook nu worden de passagiers opgedeeld in twee groepen, eerst gaat de eerste groep aan land en daarna gaan we met de tweede groep een Zodiac cruise doen. Eenmaal aan land is er een houten pad/trap omhoog de heuvels in. Je mag het eiland uitsluitend betreden op dit pad. Het pad leidt naar een tweetal vlonders vanaf waar je schitterend de broedende Wandering Albatrosses kan bekijken. Het is een beetje spannende wandeling want de Antarctic Fur Seals gebruiken dit pad ook en die kunnen nogal eens agressief overkomen. Maar zolang je rustig blijft en reageert zoals we hebben voorgedaan dan zal er weinig gebeuren en zullen ze over het algemeen uitwijken voor je. Maar zoals een Duitse passagier merkte, ze kunnen ook van achteren komen en een hapje naar je kuiten nemen. Ook hier volop South Georgia Pipits, dit was overigens één van de bijna twintig eilanden die niet door ratten is bereikt en waar de piepers zich hebben kunnen handhaven. Nu, dankzij een uitroeiingsproject van de ratten is de pieper aan een opmars bezig en begint hij langzaam aan weer overal op South Georgia op te duiken. Tijdens de Zodiac cruise hadden we een paartje Light-mantled Albatross die recht boven ons een baltsvlucht uitvoerden.
In de middag kwamen we na een korte vaartocht bij Salisbury Plain, dit is een grote vlakte aan de voet van een terugtrekkende gletsjer. Hier is de één na grootste King Penguin kolonie van South Georgia te vinden. Het gebied is ongeveer twee vierkante kilometer groot, groot genoeg dus om met z’n allen tegelijk aan land te gaan. Het aantal broedparen wordt geschat op meer dan 250.000, dat is te zien en vooral te ruiken. Zodra je daar aan land stapt vanuit de Zodiac waan je jezelf in een BBC documentaire en verwacht je ieder moment tegen David Attenborough aan te lopen. Wat een schitterend gebied! Het leuke is dat als je heel rustig op strand gaat zitten en jezelf kleiner maakt dan de circa 1 meter hoge pinguïns ze heel nieuwsgierig naar je toe komen lopen en ze je vanaf zo’n 30 centimeter staan te bekijken. Dan pas zie je ook hoe mooi de King Penguins werkelijk zijn. Naast de pinguïns zijn er natuurlijk ook de altijd aanwezige Antarctic Fur Seals. Ditmaal vond ik ook een blond exemplaar. Dat is dan geen albino maar eentje die gewoon een gen mist, ongeveer 1 op de 800 jongen die hier geboren worden hebben dat. Dat ze goede overleving kansen hebben, heb ik een maand geleden gezien. Toen vonden we een blond volwassen mannetje die ieder ander de baas was.
In een meertje op de vlakte naast de grote pinguin kolonie vonden we een groepje van 24 South Georgia Pintails, eigenlijk maar een eenvoudig eendje. Maar wel een zeldzaam eendje!
Het is altijd moeilijk om zo’n geweldige plek weer te moeten verlaten, en dat vond ik niet alleen. Met enige moeite kregen we iedereen weer terug op het schip en konden we deze onvergetelijke dag afsluiten met de dagelijkse recap en een heerlijk diner.
Vorige blogentry – volgende blogentry