Zondag 8 mei
De laatste ochtend van een bootreis is vaak wat hectisch, alles inpakken, tassen naar buiten, snel ontbijten en afscheid nemen. Deze reis is het echter anders. We kunnen later van boord, pas om een uur of 12 worden we verwacht aan de kade, dus we kunnen rustig aan doen. Bij het binnenvaren van de haven van Funchal zoeken we naar Monniksrob die hier wel eens komt spelen, maar tevergeefs. Wat Dougalls Sterns en Geelpootmeeuwen zijn onze enige buit.
We leggen aan naast een onvervalste Love Boat, zo’n cruiseschip waar 4000 passagiers op zitten. De Plancius met net iets meer dan 100 passagiers is dan echt een dwergje. Van het grote schip komt echter vervaarlijk veel rook uit één van de hutten. Zo veel, dat er wel brand moet zijn aan boord. We maken de bemanning er op attent, maar het blijkt om een brandoefening te gaan, überrealistisch, dat dan weer wel.
Na een gecompliceerde route langs de douane gaan we naar onze transfers die ons naar de verschillende hotels zullen brengen en een half uurtje later is iedereen waar hij moet zijn.
’s Middags zijn de eerste excursies al gepland. Er zullen er zelfs meer zijn dan gepland, want de boottocht naar de Zino’s Petrel van morgen is in verband met de te verwachten storm van morgen naar vandaag gezet.
Het loopt allemaal wat minder gesmeerd dan we gewend zijn aan boord van de Plancius, enkele mensen die zelf een hotel geboekt hebben, laten nogal op zich wachten, dus ook de bootexcursie laat op zich wachten. Er wordt veel gezien (verschillende soorten dolfijnen, Indische Grienden en ook een prachtige Zino’s Petrel), maar men is wat later terug dan gepland. Gelukkig nog wel op tijd voor de avondexcursies: ofwel de nachtwandeling om Zino’s Petrels te zien terugkomen naar hun nest, ofwel de excursie op zoek naar vleermuizen en de lokale ondersoort van Kerkuil.
Het wordt saai, maar ook deze excursies gaan bijzonder goed. De Zino’s Petrels worden zowel gehoord als gezien in een prachtig nachtlandschap in de bergen en ook de Kerkuil wordt gezien en gehoord. Het zien van de vleermuizen is ook niet moeilijk, ze vliegen zelfs over de weg als we op weg zijn naar de plek om ze te zien, maar voor het horen van de vleermuizen hebben we hulp nodig: een batdetector, een klein apparaatje dat de hoge frequentie van het vleermuizengeluid omzet in een voor ons hoorbaar geluid. Succes op alle fronten.
Voor veel mensen is zaterdag de laatste volle dag op Madeira. Er stonden verschillende excursies op het programma, maar de boottocht op zoek naar de Zino’s Petrel en de vlinderexcursie zijn vanwege de harde wind afgelast. Wat wel doorgaat is de vogelexcursie op zoek naar de vogels van het eiland. Madeira heeft verschillende endemische soorten en ondersoorten en we proberen die allemaal te zien.
In twee groepen gaan we op zoek. De eerste groep begint in het oosten, de tweede groep in het westen. Alleen bij de lunch (in een sjiek restaurant waar we met onze vogelaarsoutfit ietwat underdressed zijn, maar wat geeft het, het eten is fantastisch en zowel de Madeiragierzwaluw en Kanarie worden vanuit de tuin van het restaurant gezien) zullen we elkaar ontmoeten.
Beide groepen doen het goed en zien alle soorten die op het verlanglijstje stonden: Trocazduif, Madeiragoudhaan, Berthelot’s Pieper, Kanarie, Madeiragierzwaluw en de lokale varianten van o.a. Vink, Zwartkop en Merel worden bijgeschreven.
Het is inmiddels zondag, de dag dat de meeste mensen terug naar huis vertrekken. We kunnen terugkijken op een werkelijk fantastische West Africa Pelagic met veel goede soorten vogels en zeezoogdieren, maar ook op een bijzondere fijne groep die voor een prettige sfeer aan boord gezorgd heeft. In combinatie met de excursies op de Kaapverden en Madeira is het een complete reis geworden en met enige trots nemen we de vele complimenten in ontvangst.
Over een paar jaar nog maar een keer?
Vanaf Madeira,
Pieter van der Luit
Vorige blogentry – volgende blogentry