Vrijdag 3 juni – Jan Mayen

Vorige blogentry – volgende blogentry

–

Zelf eens een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.

Woensdag 1 juni

Vandaag startte de IJsberen special. Tussen 16.00 en 17.00 konden we inschepen. De tijd voor het vertrek hebben we gebruikt om een rondje door Longyearbyen te lopen. De nieuwe deelnemers, samen met de groep die net de zeer succesvolle verlengde North Atlantic Odyssey achter de rug heeft. De zeebenen werden getest met een fikse wandeling. De specialiteiten van de omgeving werden bekeken, ondermeer honderden Eidereenden bij de hondenkennel waar ze veilig kunnen broeden. Hun grootse vijand, de Poolvossen zijn namelijk bang voor de honden. De prachtige subtiele kleuren en het geluid van de mannetjes Eidereend werd lange tijd door iedereen bewonderd. Meerdere plekken in het dorpje leverde nog Rosse Franjepoten en prachtige mannen Koningseiders op: de dragqueens onder de eidereenden.

Vlak voor vertrek hoorden we van de aanwezigheid van een Stellers Eider, een heuse zeldzaamheid die door een deel van de groep nog werd gezien. Eenmaal in de haven moesten we wachten op een te groot Duits cruiseschip dat te laat vertrok. Snel werd de Ortelius geladen en werden er de nodige veiligheidsprotocollen doorlopen en verlieten we de haven genietend van de adembenemende scenery en de duizenden zeevogels. Morgen vroeg op en naar de Liefdefjord op zoek naar de IJsberen!

Vanaf de Ortelius in Isfjord Spitsbergen,

Bart Jan Prak – Inezia Tours

Vorige blogentry – volgende blogentry

–

Zelf eens een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.

Door de gunstige weersomstandigheden kunnen we zelfs nóg verder naar het Westen reizen tijdens onze reis. Vannacht zijn we dan ook doorgevaren naar Woodfjorden. Na onze dagelijkse wake up call door de expeditieleider en een wederom heerlijk ontbijt (wat zal ik dat verse fruit elke ochtend dadelijk missen thuis…. ) gaan we op pad. Het is tijd om Spitsbergen van dichtbij mee te maken! Na Fair Isle hebben we onze laarzen niet meer gebruikt en het wordt hoog tijd dat ze hun dienst weer eens bewijzen.

In de ochtend staat een zodiaccruise op het programma. Per zodiac verkennen we langzaam het Liefdefjord. De ene groep van vijf zodiacs vaart met de klok mee, en de andere groep van 5 zodiacs tegen de klok in. Bij de lunch blijkt iedereen genoten te hebben. Aan de Nederlandse groep heeft een Baardrob zich uitgebreid naast de zodiac laten zien. Dat ziet er toch echt anders uit dan door de verrekijker… Verder zien we talloze Koningseiders tussen de Eidereenden aan de rand van de kust. Naast de talloze dieren is ook het landschap onvernaderd prachtig. We kijken uit op de indrukwekkend grote Monacogletsjer, vernoemd naar prins Albert I van Monaco. Deze prins (1848 – 1922) verdiepte zich in oceanografie. Na een aantal jaren van studie ontwikkelde hij verschillende meetinstrumenten, onderzoekstechnieken en kaarten. In 1910 stichtte hij het Oceanografisch Instituut in Monaco-Ville, waarin zich onder meer een aquarium, museum en bibliotheek bevinden.

Morgenavond laat moeten we in Longyearbyen zijn en het is dan ook onvermijdelijk dat we de terugreis langzaam aanvangen. In goed overleg plannen we een mooie route en we besluiten vanmiddag een landing te maken bij een grote Kleine Alken kolonie. Deze kolonie ligt op een gunstig moment op de route en staat garant voor een onvergetelijke herinnering. De dieren laten ons heel dichtbij komen als we ons maar rustig gedragen. Als de groep vogels opvliegt komt dat door een bezoek van een Grote Burgemeester, onze aanwezigheid lijkt hen niet te deren. Nadat we aan land zijn gekomen zoekt ieder dan ook op zijn gemak een plekje op de rotsen en geniet van de dichte aanwezigheid van deze prachtige diertjes, die onverstoorbaar doorgaan met hun dagelijkse dingen. De prachtigste foto’s worden gemaakt en het valt ieder zwaar om weer afscheid te moeten nemen en terug te keren naar het schip.

Wat een dag was dit weer. Na onze prachtige uitzichten op Spitsbergen van de eerdere dagen hebben we Spitsbergen vandaag wel twee keer van heel dichtbij mogen meemaken.

Vanaf Noord Spitsbergen, langzaam op weg naar Longyearbyen,

Team Inezia Tours

Vorige blogentry – volgende blogentry

–

Zelf eens een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.

Donderdag 2 juni- Een dagje op zee

Vorige blogentry – volgende blogentry

–

Zelf eens een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.

Woensdag 1 juni – Orka’s en grienden

De spanning zat er vandaag, 1 juni, van begin af aan in. Eigenlijk al gisteravond toen we uit Fair Isle vertrokken. Dit zou het traject worden waar we walvissen en vooral orka’s zouden kunnen zien. De nacht gleed rustig voorbij. ’s ochtends bij het als elke dag uitstekende ontbijt de voorspellende grappen, ‘ als ik nu orka roep rent iedereen naar buiten en heb ik het buffet voor mij alleen’. De rest van de ochtend blijft rustig, flink wat Noordse stormvogels en enkele Jan van Genten glijden voorbij. Kwart over tien houdt Marijke …., een van de zeezoogdier deskundigen van Ocean Wide, een heel goede uitleg over herkenning van walvissen en dolfijnen. Geen makkie voor een vogelaar. Misschien niet veel soorten maar erg lastig om de soorten op kleine details als rugvin en vorm van de spuitwolk te herkennen.

Niet lang voor de lunch veert iedereen op: orka’s op elf uur voor de boot. En ja, inmiddels niet meer op elf maar op negen uur; recht naast de boot aan bakboord zijn de rugvinnen tussen de golven te zien. De kapitein keert de Plancius zo dat de orka’s steeds beter in beeld komen. Een groep van naar schatting negen dieren. Een kolossale man, of beter gezegd stier, wat kleinere vrouwen en een kalfje. De zwart witte gevaartes laten zich prachtig zien. Menig gast van de Inezia/ Vogelbeschermingstocht naar Spitsbergen komt straks met geweldige foto’s thuis. De dieren vissen fanatiek en daar profiteren weer veel vogels van. Vooral de overal aanwezige Noordse stormvogels, maar ook en dat is toch wel heel erg leuk: stormvogeltjes. Enkele van deze piepkleine vogeltjes, niet groter dan een zwaluw, laten zich als zwarte dansende stipjes tussen de bakbeesten van orka’s zien.

Het wordt rustig. s’ Middags wordt nog een bruinvis gemeld, maar slechts een enkeling ziet ‘m. Na een boeiende lezing over oude kaarten en de vraag heeft Jan May het eiland Jan Mayen eigenlijk wel ontdekt, slaat de onrust weer toe. Grienden recht voor de boot. Ze laten zich eerst slecht zien maar door kundig draaien van de boot komt de groep walvissen dichterbij. De haakvormige rugvin en de stompe koppen laten zich steeds beter zien. Het is echt een grote groep. De deskundigen schatten zo’n dertig dieren. Links en rechts spuiten de dieren hun wolkje zeewater omhoog. Wie op de boeg van het schip staat kan het zelfs horen. Na deze fantastische dag bleef het nog lang onrustig op de Plancius. Wat zal morgen ons brengen?

Namens team Vogelbescherming Nederland, op weg naar Jan Mayen,

Kees de Pater

Vorige blogentry – volgende blogentry

–

Zelf eens een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.

Veel eerder dan verwacht vaart de Ortelius uit het pakijs. De heerlijke dag van gisteren zit nog vers in ons geheugen. We varen over een vlakke zee, zoals steeds vergezeld door Noordse Stormvogels, nu vooral van de donkere vorm. Na het ontbijt gaat iedereen even zijn eigen gang. Het blijkt een uitstekend moment om foto’s te uploaden en te bewerken. Anderen reizigers slapen uit, of nemen de tijd om te lezen. Een enkeling gebruikt de ochtend om uitgebreid te douchen en de haren te wassen. Het is een riskante tijdsbesteding, want er staan steeds mensen aan dek die de zee in de gaten houden. De spectaculaire waarnemingen gaan deze reis dag en nacht door.

Voor de lunch krijgt iedereen een verplichte instructie over hoe men zich moet gedragen in ijsberenland. De training is koud afgelopen of er zwemmen drie gewone Vinvissen langs de boot. Het op een na grootste dier op aarde laat zich goed bekijken, omdat de kapitein zo alert is om het schip te keren. De prachtige blaaswolken en kenmerkende rugvin zijn goed te zien op de vlakke zee.

Na de lunch kruisen we de breuklijn tussen twee tektonische platen. Altijd een goede plek voor waarnemingen op zee. Twee Dwergvinvissen en een groep dolfijnen (waarschijnlijk Witsnuitdolfijnen) passeren het schip. Ondertussen komt de skyline van Spitsbergen langzaam dichterbij. De puntige sneeuwbergen in de stralende zon boven de diepblauwe zee maken op iedereen indruk. Maar dit is slechts het begin. Een Koningseider vliegt langs als de Ortelius stapvoets de Smeerenburgfjord binnen vaart. Hier liggen de grondvesten van de donkere dagen van de Nederlandse walvisvaart, maar de landschap is adembenemend mooi. Besneeuwde bergen rijzen op uit het verstilde zeewater. De gletsjers en bergen hebben wel duizend tinten wit. Op een rots rusten twee Walrussen en in de fjord zelf zwemt een Dwergvinvis. We verlaten de fjord voor een bezoek aan Raudfjorden. Het voorlopig hoogtepunt van de reis. Tim ontdekt op de kant een moeder Ijsbeer met jong. Wat een ontdekking! De twee liggen te slapen achter een steen in de sneeuw. Het duurt even voordat iedereen de witte beren in de sneeuw ziet liggen. Maar als het jong zich op een aandoenlijke manier begint uit te rekken na het dutje, wordt ook de moeder wakker. De twee darren wat rond langs de helling en vlijen zich weer neer in de sneeuw. Voor velen gaat een lang gekoesterde wens in vervulling!

Langs de oevers van de fjord lopen enkele Svalbardrendieren en een Baardrob ligt te rusten tussen enkele Ringelrobben. Het is ver weg, maar door het prachtige licht is alles goed te zien. Overal vliegen, zwemmen en rusten Dikbekzeekoeten, Zwarte Zeekoeten en Kleine Alken. De ene waarneming is nog mooier dan de andere. Op een zonnige voorjaarsdag is Spitsbergen misschien wel de mooiste plek op aarde!

Namens team Vogelbescherming Nederland, vanaf Spitsbergen

Jip Louwe Kooijmans

Vorige blogentry – volgende blogentry

–

Zelf eens een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.

Soms zijn dingen te mooi om niet over te schrijven. Soms past dat in het blog, soms vraagt dat om een extra schrijfsel. Zo ook deze extra editie van ons blog.

Wat is het geval? We hebben een passagier aan boord die een kleinkind verwacht. Het is bekend dat het kind op 1 juni geboren wordt, alleen wanneer precies is nog niet bekend. Communicatie tussen het schip en de thuisblijvers is mogelijk, maar niet per se heel eenvoudig. De afspraak is dan ook dat de ouders van het kleinkind dat ter wereld gaat komen het kantoor van Inezia Tours bellen, vervolgens mailt het kantoor van Inezia Tours naar het schip en op het schip wordt de boodschap dan doorgegeven aan de grootouder in spe.

Klinkt vrij rechttoe-rechtaan allemaal en dat is het feitelijk ook. Op de dag zelf waren alle betrokkenen aan boord op hun scherpst. De mail werd elke tien minuten gecheckt, af en toe even een korte blik onderling – Weet je al wat? Nee, nog geen nieuws – en vervolgens maar afwachten.

Hoe langer het wachten duurt, hoe groter de spanning. Er zou toch niets mis zijn? Na de lunch, geen nieuws. Om drie uur aan dek, geen nieuws. Bij de thee, geen nieuws. Bij de lezing van vier uur, geen nieuws. Om drie minuten over 4 komt dan eindelijk het verlossende mailtje: een gezonde kleindochter is geboren en iedereen maakt het goed!

Gauw op zoek naar de grootouder. Die blijkt van spanning echter ondergedoken te zitten, ergens aan boord. Niet bij de lezing echter, niet op de brug, niet op het achterdek en ook niet in de hut. Een half uur fanatiek zoeken door meerdere mensen levert ook geen resultaat, we wachten maar af tot we elkaar treffen. Iets voor vijven lukt dat; het goede nieuws wordt verteld, de spanning is gebroken, het geluk is daar.

Nu worden er wel vaker kleinkinderen geboren tijdens onze reizen, dus wat maakt deze geboorte dan zo bijzonder? Achteraf gereconstrueerd blijkt dat wij op deze dag vanaf kwart over elf een groep Orka’s naast de boot hebben die zich zeer goed laten bekijken. In de groep zit ook een baby Orka. Op het moment dat de grootouder in kwestie de baby Orka voor het eerst opmerkt volgt de gedachte “zou mijn kleinkind al geboren zijn?” Toen ’s middags het nieuws kwam van de geboorte, bleek de kleindochter om 16 minuten over 11 geboren te zijn, precies op het moment dat de baby Orka zich voor het eerst liet zien…..

Nog is dit bijzondere verhaal echter niet af.
Aan boord reist Marijke met ons mee. Marijke is zeezoogdierdeskundige en is op speciaal verzoek van ons aan boord van deze reis. Marijke heeft contact met een Engelsman die een database van alle Orka’s in het Noord Atlantisch gebied bijhoudt. Een database met foto’s. Elke Orka heeft bepaald fysieke kenmerken waardoor je hem of haar van andere Orka’s kunt onderscheiden. Zo kan men bijhouden welke Orka waar komt, bij welke groep de Orka hoort etc.

Alle Orka’s in de database krijgen een naam. Soms is dat L1 (dat is dan de leider van groep L), soms is dat een naam die een fysiek kenmerk weergeeft (Hooked dorsal geeft dan een Orka met een gehoekte rugvin aan), maar soms is dat ook een gewone naam. De regel is dat wie de Orka voor het eerst beschrijft en fotografeert, de naam mag toekennen. Marijke heeft deze baby Orka voor het eerste gefotografeerd en beschreven en in overleg met de verse grootouder heeft Marijke besloten de eerste foto’s van de baby Orka aan de database te sturen, vergezeld van de naam die Marijke het dier gegeven heeft, Senna.

Vanaf 1 juni 2016 is niet alleen de grootouder een kleinkind dat Senna heet rijker, de kleine mensenbaby heeft een evenknie onder de Orka’s die naar haar voorbeeld ook Senna heet….

Vanaf de Plancius op de Noord Atlantische Oceaan,

Pieter van der Luit – Inezia Tours

Vorige blogentry – volgende blogentry

–

Zelf eens een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.

Waar moet je beginnen, na zo’n dag als vandaag. Het is eigenlijk met geen woorden te beschrijven. Ik denk dat ik voor iedereen mag spreken, als ik zeg, dat het FANTASTISCH was en dat iedereen
heeft genoten. Het begon gisteravond toen we rond kwart voor 11 de rand van het pakijs bereikt hadden. Omdat de kapitein lekker lag te slapen, moesten we tot de volgende ochtend wachten om daadwerkelijk het pakijs in te varen. Ik stond zelf tegen 5 uur op het dek, maar was daarbij zeker niet de eerste. Gelukkig was de kapitein vroeg wakker en draaiden we rond 6 uur dan het langverwachte pakijs in. De dag kon beginnen.

En wat werden we toch beloond vandaag. Een groep van tegen de 40 Ivoormeeuwen heeft zich de hele dag goed laten zien rond de boot. In de groep zowel 1e kalenderjaars als ook adulten. Maar daarnaast natuurlijk ook de Grote Burgemeester, Kleine Mantelmeeuw en Drieteenmeeuwen. De zon liet even op zich wachten, maar die wilde graag bijdragen aan onze mooie dag en kwam dus steeds beter door het wolkendek gebroken. De rest van de dag heeft ie zich van zijn allerbeste kant laten zien. Het pakijs glinsterde en glom ons tegemoet. De eerste ringelrobben werden gezien en verse sporen van de IJsbeer beloofden veel goeds. De deskundigheid van alle gidsen en begeleiders (ook die van de Engelse groep) werd danig op de proef gesteld, toen er een afwijkende “zilvermeeuw” langs kwam. Foto’s zijn inmiddels verstuurd naar het vaste land om in de goede boeken te zoeken en uitsluitsel te kunnen geven. Terwijl iedereen zich richting lunch begaf, werd er over de intercom omgeroepen dat er een Jager op het pakijs zat, die nog even ongedefinieerd was, maar al snel werd duidelijk dat het een Kleinste Jager betrof. Kortbekzeekoeten en Kleine Alken vlogen laag over het water over, even later gevolgd door een Bontbekplevier. Het kon allemaal gewoon niet op. In de zon en uit de wind, was het goed toeven. Af en toe even naar binnen om een kop warme thee of chocomelk te drinken. Maar vooral veel buiten op het dek verblijven, om maar zo min mogelijk te missen.

De groepsfoto was nog maar net gemaakt op het voordek, toen Tim en Rutger van de Wageningse onderzoekers riepen “he jongens, het is een walrus!” Dit geweldige nieuws verspreidde zich snel
over het schip. Expeditieleider Sebastian meldde over de intercom dat we de walrus zouden gaan benaderen en verzocht iedereen om stilte. Je kon bijna een speld horen vallen – de dieselmotor
buiten beschouwing gelaten. Nauwkeurig manoeuvrerend naderen we de walrus en zodra we in het bereik komen van de camera’s, klinkt het geratel je om de oren. De walrus is compleet relaxed en stoort zich niet aan die grote boot, met al die mensen die hem aanstaren. Hij draait zich op zijn zij en krabt zich eens achter de oren. Vergezeld van een 16-tal Ivoormeeuwen die rondom zijn
neergestreken. Als de kaartjes zijn volgeschoten en we de walrus zijn gepasseerd, klinkt het geroezemoes dat het nu toch echt tijd is voor de BBQ op het helidek. Robert en zijn hotelcrew staan ons al op te wachten met warme glühwein, lekkere salade, kip, worstjes, spareribs en gepofte aardappel. De zon is achter de wolken gekropen, maar iedereen is zo vol van deze prachtige dag, dat de kou ons niet meer deert. Een groepje langsvliegende Kanoeten is een lekker dessert.

Omdat we vandaag ongeveer 12 uur in oostelijke richting door het pakijs gevaren hebben naar Groenland, betekent dat ook weer dat we er ongeveer 12 uur over doen om het pakijs weer uit te komen. De kapitein draait het schip en de terugweg wordt in gang gezet. Het is nog even onrustig in de bar, er wordt gedronken op deze onvergetelijke dag. Er zullen mooie dromen deze nacht voorbij komen…. Welterusten.

Vanuit het pakijs ten Westen van Groenland, Esther van Rooijen,

Team Inezia Tours

Vorige blogentry – volgende blogentry

–

Zelf eens een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.

Het is weer zover! Op woensdag 1 juni vertrekt het expeditiecruiseschip Ortelius vanuit Longyearbyen op Spitsbergen voor een IJsberenspecial. Vrijwel dagelijks houden we een blog bij van deze bijzondere reis!

Volgende blogentry

Dinsdag 31 mei – Zonnig Fair isle

Vanochtend voor 6.30 staan er al weer de nodige fanatieke waarnemers op de brug. Ze hebben hun wekker niet voor niets op tijd gezet, want ver voor het ontbijt komen er 4 hele fraaie ‘stofjes’ (Stormvogeltjes) langs gevlogen. Kleine bikkels die nauwelijks groter zijn dan een huiszwaluw..!

Na het ontbijt worden de laarzen uitgereikt die nodig zullen zijn tijdens de landing met de zodiacs. Gezien de straffe noordoosten wind gaat de Plancius in de zuidwestelijke luwte van het eiland voor anker. De zee is hier bijna spiegelglad en een zonnig Fair Isle ligt op ons te wachten.

Onderweg werden we al op de nodige Papegaaiduikers, Grote Jagers en Alken getrakteerd, maar nu we vlakbij dit vogeleiland liggen is het een drukte van vanjewelste. Kuifaalscholvers, Zwarte Zeekoeten en tientallen Papegaaiduikers stelen de show. Op de rotsige eilandjes liggen flinke Grijze Zeehonden en rondom de boot wemelt het van de Noordse Stormvogels en Jan-van- Genten.

Een gemakkelijke zodiac landing is in de maak. Op het eiland is alles tip-top geregeld; er zijn lokale vogelonderzoekers en het blijft stralend weer! Direct bij aankomst horen we de endemische ondersoort van de Winterkoning zingen en vliegt er een Boerenzwaluw wat rondjes boven het strand. Tegen de vele typerende muurtjes broeden Noordse Stormvogels en boven de hooglanden zingen Veldleeuweriken.

In wat kleinere groepjes struinen we met een lokale gids richting de zuidwest kant van het eiland. Met telescoop en verrekijkers hebben we fantastisch zicht op Papegaaiduikers, Alken, Zeekoeten, Drieteenmeeuwen en Grote Jagers. We zien ruige rotskusten vol met vogels en onze thuisbasis, de Plancius, rustig dobberend buiten de baai.

We hebben 4/5 uur om deze mythische plek te verkennen en de tijd vliegt voorbij. Iedereen struint op eigen tempo over het machtige eiland. In één van de vele moestuintjes zit een Grauwe Vliegenvanger en boven de vochtigere stukjes hoogland met veenpluis baltsen prachtige Watersnippen! Het gebrabbel wat vanuit de stenen muurtjes komt is hoofdzakelijk van piepjonge Spreeuwen, ook horen we de zang van het mannetje Tapuit. Die broeden vast in één van de vele konijnenholen. In een ander tuintje zingt een mannetje Frater met mooie trillers zijn lied.

De meeste fotografen besluiten toch ook de (grotere) Papegaaiduiker kolonie aan de noordoostkant te bezoeken. Enkele reis een wandeling van ca 6 kilometer, maar door zo’n rustgevend en sfeervol landschap geven weinige daarom. Er worden prachtige foto’s gemaakt en er zullen er vast een aantal ingelijst worden aan de muur belanden. Een gitzwart mannetje Rouwkwikstaart gaat ook op de foto, maar hoe mooi ook , dat is geen Papegaaiduiker..

Met een aantal lokale inwoners van Fair worden we gependeld met auto’s zodat iedereen weer op tijd bij de zodiacs kan zijn. Iedereen is in opperbeste stemming! De jassen hangen los en de zonnebrillen staan op. Een mooie lijst waarnemingen, als aanvulling op de toch al flinke vogellijst. Een aantal (zeer gelukkige) deelnemers heeft zelfs een Hop waargenomen en gefotografeerd. Dat zal niet vaak gebeuren op een poolreis; een Hop en een Bijeneter…

Als we allen weer op de Plancius zijn , varen we met licht in de rug, dicht onder de kust van Fair Isle. Duizenden Jan-van- Genten broeden op de ruige rotskusten en naast ons zwemmen groepjes Papegaaiduikers, Zwarte Zeekoeten en enkele Alken. Grote Jagers zijn in gevecht met elkaar en voeren duikaanvallen uit op Jan-van-Genten. De meeste deelnemers pakken de groothoeklens erbij, omdat alles zo dichtbij vliegt. Fair Isle wordt kleiner en kleiner, wat een fijne dag op een schitterend eiland.

Namens team Inezia Tours, vanaf de Plancius bij Fair Isle

Thomas van der Es

Vorige blogentry – volgende blogentry

–

Zelf eens een keer een expeditiecruise meemaken?
Kijk op PolarXL voor heel veel mooie en bijzondere cruises.