Een “rustig” dagje vandaag, met een paar nieuwe tripsoorten: Atlantic Petrel, Spectacled Petrel, Subantarctic Little Shearwater en een mogelijke Tristan Albatross, daarom een blog over andere belangwekkende zaken: onze medepassagiers!
Er zijn vier “groepen” vogelaars aan boord: behalve de Inezia groep is er nog een Nederlandse groep aan boord, een groep van 2 vogelaars die bij een Engelse touroperator hebben geboekt en nog 1 iemand die bij een andere Engelse touroperator heeft geboekt. Daarnaast zijn er nog 1 of 2 “independent” vogelaars aan boord, wat mensen die graag afgelegen eilanden bezoeken, mensen die zoveel mogelijk landen of bestemmingen willen aandoen, een heuse Tristan da Cunha fanaat, een stel op huwelijksreis, een handvol Russen waarvan niemand weet wat hen drijft en een eenzame Japanner die veel met de Russen optrekt. Eén van de Russen spreekt klaarblijkelijk goed Japans.
Over de passagiers valt veel te vertellen, zoals over de volgende mensen:
– De Nederlander (met de bijnaam De Dominee, vanwege zijn zalvende stem) die voor zichzelf altijd een plekje vóór in de rij ziet, ook als hij als laatste aankomt. Als hij daarop wordt aangesproken, heb je dat toch echt verkeerd gezien, hij had een goede reden om als laatste binnen te komen, maar rechtmatig is de voorste plek in de rij de zijne….
– Eén van de gidsen die zijn eigen klanten regelmatig aan de kant duwt om als eerste bij een nieuwe soort te staan. Zijn klanten zien de soort ook wel, maar het is af en toe hilarisch om de gids zich al ellebogend naar voren te zien wurmen.
– Een wat oudere vogelaar uit Canada die, als je er een kwartje ingooit, rustig voor een meier staat te praten. Elk onderwerp weet hij om te buigen naar één van de reizen die hij gemaakt heeft. Hij doet dit op een leuke manier, maar aan het einde van het gesprek merk je opeens dat je over iets heel anders staat te praten dan je in gedachten had.
Misschien komt het omdat hij in zijn werk weinig te praten had dat hij het nu wil inhalen; de beste man is begrafenisondernemer geweest…..
– De Canadese dame die de oren van je hoofd praat met prietpraat. Ook zij zal in haar werk niet veel aanspraak hebben, ze is patholoog.
– Eén van de Nederlanders die met een stalen gezicht iedereen in de maling neemt. Hij doet dat zo goed, dat iedereen erin tuint.
– De Indiër die alleen maar wil bridgen. Hij loopt vanaf dag 1 mensen te werven voor een spelletje kaarten (hij heeft al aangeboden mensen die interesse hebben het spel eventjes aan te leren) om de dag door te komen.
– De Amerikanen (meervoud) die deze reis geboekt hebben om een paar landen af te vinken. De gedachte begrijp ik heel goed, zo veel verschilt het niet van vogels afvinken, maar ze zijn verder in werkelijk niets anders geïnteresseerd.
– De Russen die eten alsof het eten in Rusland volgende maand op de bon is; bord na bord na bord wordt naar binnen gewerkt. Na afloop van het diner loopt één van hen steevast naar de fruitmand en komt met een bord vol terug. “Fruit is good” zegt hij dan.
– De gewezen cheerleader die gewend is elke man door haar schoonheid om haar vinger te winden. Een zeer aardige dame, maar veel mannen zullen inmiddels niet meer vallen voor haar schoonheid; ze nadert de 80 inmiddels zeer dicht….
– De Engelse vogelaar die om niets kan ontploffen. Zelfs bij een mild grapje zie je zijn gezicht rood worden en is het wachten op de explosie. Een zeer vermakelijk persoon om naar te kijken.
– De Amerikaan die bij elke, maar dan ook elke lezing of briefing een aantal vragen moet stellen. Echt nuttige vragen zijn het meestal niet, meer het kaliber van “er is net gezegd dat we om 6 uur vertrekken, maar vertrekken we ook echt om 6 uur?” Bij elk diner slaat de man 18 (echt waar, ze zijn geteld) pillen naar binnen, misschien vergeet hij zijn pil tegen vergeetachtigheid….
– De vogelaar die (ogenschijnlijk) niet lang zonder zijn medicijnen kan. Na een uurtje of twee gaan alle remmen los en is het weer tijd voor een pilletje voordat het echt misgaat.
– De heer van stand die inmiddels al behoorlijk op leeftijd is, maar nog elke 18 en 19 jarige dame compliment na compliment maakt. Zodra hij doorloopt, zie je dames hun wenkbrauwen optrekken en soms hun hoofd schudden.
– De über-keurige Engelsman die het boek over etiquettes geschreven lijkt te hebben.
– De gids die ’s ochtends voor het eerste licht al aan dek staat, onbijt met een enkele appel, lunch alleen eet op dagen dat er weinig vogels te zien zijn en ’s avonds nooit, maar dan ook nooit eet. Vogels en walvissen zijn waar hij voor leeft, de rest zijn maar wereldse zaken die aan hem niet besteed zijn.
– De Tristan da Cunha-fanaat die er ooit om een nogal vage reden bijna drie dagen heeft verbleven. Hij heeft een lezing over zijn verblijf op Tristan kant en klaar meegenomen maar is nogal verbolgen dat niemand op die lezing lijkt te zitten wachten.
– De Italiaan die aan iedereen maar blijft vragen hoe hij toch op het eiland Crozet in de Zuid Atlantische Oceaan kan geraken.
– De man die er gewoonte van maakt om bij zoveel mogelijk gelegenheden het ijskoude water in te stappen om te gaan zwemmen. Waarschijnlijk om alle azijn die hij met eetlepels over al zijn maaltijden gooit, te verteren of zo….
Dit zijn maar een paar van onze reisgenoten, vermakelijk zijn ze zeker. Gevarieerd ook, er zijn in totaal op iets meer dan 50 passagiers maar liefst 17 nationaliteiten. Bij de quiz van vanmiddag over wildlife, geschiedenis, geologie en het schip waar we op zitten, presteerde de Inezia groep het dit zeer gevarieerde gezelschap achter ons te laten.
Vanaf de Plancius, 15º12” Westerlengte, 43º38” Zuiderbreedte,
Pieter van der Luit
Zelf mee met de Atlantic Odyssey? Kijk hier voor meer informatie.
Liever een vogelcruise dichterbij huis? Kijk dan naar de North Atlantic Odyssey.
Of liever een vogelcruise met miljoenen vogels? Kijk dan naar Birding the Russian Far East.
Vorige blogentry – volgende blogentry