Blijkbaar hebben we gisteren naar de verkeerde Wallie gezocht. Vandaag vonden we hem pas.
Rond een uur of zes stond het overgrote deel van de Ineziagroep weer aan dek. Het schip lag voor anker bij een in nevelen gehuld Spitsbergen, het miezerde wat en de vogels lieten het eigenlijk afweten. Daar kwam verandering in toen het schip rond een uur of zeven verder op Spitsbergen af voer. Het zonnetje kwam waterig tevoorschijn en kortbekzeekoeten en kleine alken vlogen in formatie langs het schip. Kort daarna werd een walrus gemeld maar de meesten van ons wisten het beest niet op te pikken. Na het ontbijt wist Frank dat goed te maken door een walrus te ontdekken die op het ijs lag en zich door de telescoop goed liet bekijken. Toch een Wallie.
Helaas bleek de aanvankelijk geplande landing op Ytre Norskoya, een zeer klein eiland aan de noordoostkant van Spitsbergen, niet mogelijk. Er lag teveel ijs om het landingsstrand te kunnen bereiken. Vrij snel werd echter aan de andere kant van het eiland een geschikte plek gevonden. De zon was inmiddels ook verder doorgebroken en niets stond een mooie landing in de weg. Er werden ons drie mogelijkheden geboden: een long, een medium en een short wandeling. Paul en Marijke kozen de lange, wij de middenvariant. Toen ons bleek dat die groep toch wel erg groot was, besloten wij op het nippertje naar de korte uitvoering over te stappen. En dat bleek een uitstekende keuze. Niet alleen zagen wij alle vogelsoorten die ook door de langere afstand wandelaars werden waargenomen (waaronder onze eerste Sneeuwgorzen, Brandganzen en Paarse Strandloper), wij mochten ook als eersten weer in de zodiac om met een korte rondtocht weer naar het schip terug te keren. Die rondtocht gebruikten wij om te kijken of de Walrus kon worden herontdekt. En dat lukte wonderwel. Twee exemplaren waarvan één een volwassen mannetje met grote slagtanden lieten zich prachtig zien en konden volop worden gefotografeerd. Fantastisch om één van de hoogstgenoteerde soorten op ons wensenlijstje zo te mogen waarnemen. De andere groepen bleken minder gelukkig; de dieren waren inmiddels verdwenen.
´s Middags werd een cruise met de zodiacs gemaakt door de Raudfjord. Alle elf zodiacs werden hiervoor van stal gehaald. Een fantastische tocht langs ijsschotsen met Kortbekzeekoeten, ijsschotsen met Zwarte Zeekoeten, ijsschotsen met Drieteenmeeuwen, en verder onder andere Grote Burgemeesters, Kleine Jagers, Eidereenden en Kleine Alken volgde. Absoluut hoogtepunt vormden een aantal hoge kliffen langs de rand van het fjord die bevolkt bleken met tienduizenden Kortbekzeekoeten en Drieteenmeeuwen. Het geluid daarvan valt niet te beschrijven maar is onvergetelijk. Na een uur of twee werden we teruggeroepen naar het schip. Dat bleek niet onverstandig. Doordat de wind was gedraaid, dreef er veel ijs het fjord in en bleek het al haast onmogelijk het schip weer te bereiken. Met veel moeite konden doorgangen worden geforceerd door met een aantal zodiacs tegelijk ijsschotsen weg te duwen. Toen het schip weer onder handbereik was, konden slechts vier zodiacs hun passagiers lossen voordat het schip weer door ijs dreigde te worden omsloten. Daarop besloot de kapitein het schip uit het ijs te varen met de resterende zodiacs in zijn kielzog. Na een spannend kwartiertje werd open water bereikt en konden alle passagiers weer aan boord komen waar ze, om de ontberingen te vergeten, met glühwein werden opgewacht.
Vanaf de Plancius, 79º,52” Noorderbreedte, 011º,25” Westerlengte,
Hendrik Jan Dijkerman
Zelf mee met de North Atlantic Odyssey in 2014? Kijk hier voor meer informatie.
Of liever een vogelcruise op het zuidelijk halfrond? Kijk dan naar de Atlantic Odyssey.
Vorige blogentry – Volgende blogentry