Een “rustig” dagje vandaag, daarom een blog over andere belangwekkende zaken: onze medepassagiers!
Er zijn verschillende mensen uit verschillende landen aan boord. Soms hebben mensen zelf geboekt, soms zijn ze met een groepje vrienden, partner of familieleden. Behalve de Nederlandse groep (we zijn niet te missen), is er een flinke groep Nieuw Zeelanders aan boord, die eigenlijk allemaal afzonderlijk geboekt hebben; een groepje van drie Noorse vogelaars, een groep van vier Engelse vogelaars (waarover later meer), wat Amerikanen, Canadezen, Zwitsers en Engelsen en enkele losse nationaliteiten en dan heb je het wel een beetje gehad.
Grofweg vallen de passagiers in twee groepen te verdelen: de vogelaars en de mensen die graag de eilanden willen beleven (daar valt het gros van de Nieuw Zeelanders onder, zij komen nu in een deel van hun land waar je niet zo 1-2-3 komt en genieten met volle teugen.)
Omdat je langere tijd met een beperkte groep in een beperkte ruimte zit, vallen veel dingen van andere passagiers vlot op. Er valt dan ook best het één en ander te vertellen:
- Verliefdheid, diepere gevoelens en alle intriges die daarbij komen kijken zijn in ruime mate voorhanden. Zo heeft één van de gidsen meer dan enkel een oogje op één van de koks. Het is maar de vraag of het wederzijds is, maar bij de gids stijgen de hartjes boven het hoofd als de kok in de buurt is.
- Een Amerikaanse dame heeft ook een oogje, maar dan op de begeleider van de Nieuw Zeelandse overheid die als observer mee is. Zij probeert het met alle macht te verbergen, maar heel goed gaat dat haar ook niet af. Als complicatie wordt deze dame dan weer overduidelijk begeerd door een ander aan boord, maar daar heeft zij dan weer geen trek in.
- Edgar uit Debiteuren, crediteuren is mee aan boord. Althans zo lijkt het, maar hij spreekt geen Nederlands. Verder is het een exacte kopie, tot aan de flauwe grappen en het schokschouderende lachen aan toe.
- De verse pensionado uit Denemarken die elke middag “een opaatje” gaat doen. Pas op de vijfde dag vertelt hij wat dat betekent: in het Deens staat dat schijnbaar voor een middagdutje. Het helpt overigens niet veel, ’s avonds in de bar valt hij vaak alsnog in slaap.
- Het Canadese stel dat probeert alle pinguïns op aarde te zien. Ze dachten tijdens deze reis hun 17e en daarmee laatste pinguïnsoort te kunnen zien, maar zijn nu helemaal in de war omdat blijkt dat Northern Rockhopper (een pinguïnsoort die alleen op Tristan da Cunha en Gough in de Atlantische Oceaan voorkomt) ook een aparte soort is en ze hun verzameling dus nog niet compleet hebben.
- De vier Engelsen (of eigenlijk drie Engelsen en één Amerikaan die met hen meereist). Twee van de Engelsen zijn eigenaar van een touroperator die in met name vogelreizen in Azië organiseert, de derde Engelsman heeft met ruim 7000 soorten al flink wat van de vogels op de wereld gezien en de Amerikaan. Ach die Amerikaan. Hij wil zo graag bij de Engelsen horen, maar zij zien hem niet echt zitten (let wel, hij heeft hen betaald voor deze reis). De drie Engelsen gaan samen naar Oeganda, de Amerikaan wil mee, maar de Engelsen hebben tegen hem gezegd dat hij niet goed genoeg is om mee te mogen. Hij doet nu zo hard zijn best om in een goed blaadje te komen dat het bijna zielig is om naar te kijken.
- De Engelsen zijn als groep continu gepikeerd, bij elke landing. Ze willen graag alle vogels zien en denken dat dat bij veel soorten alleen kan door het geluid van de vogel af te spelen. Ze zijn daar niet alleen door enkele passagiers al een paar keer op aangesproken, ook de staff heeft al een paar keer gezegd dat dat toch echt niet de bedoeling is. Volledig in paniek bereiden ze hun landingen voor, want hun plan de campagne (geluid afspelen en wachten tot de vogels daar op afkomen) mag niet meer. Wat nu?
Het feit dat iedereen eigenlijk elke vogel ziet ook zónder geluid af te spelen, gaat volledig aan hen voorbij helaas…. - Eén van de Engelsen staat de godganse dag met een videocamera voor zijn gezicht. Niet alleen ziet hij nu niets van de reis – hij zal het thuis bij het terugkijken van de video pas zien – hij heeft ook een wit vierkantje voor zijn rechteroog waar de videocamera gepositioneerd is, de rest van zijn gezicht is bruinverbrand.
- De Amerikaan die de fout maakte een mailtje naar zijn vrouw te sturen. Het betreffende mailtje staat aan boord inmiddels bekend als “the seven thousand dollar e-mail”.
Wat is het geval? Je kunt hier aan boord mail sturen en ontvangen, maar omdat dat per satelliet verstuurd wordt, is het nogal prijzig. Er wordt dan ook met nadruk verteld vooral geen bijlagen of foto’s, maar vooral geen videootjes te versturen. De arme man heeft zich laten ompraten om eerder de 1000 dollar te betalen om de Magenta Petrel te bekijken (zie een eerder blog), voelde zich toch wat schuldig en bekende dit per mail aan zijn vrouw. Zij was daar niet blij mee, maar goed, daar komen ze samen wel uit. In reactie op zijn mail mailde de vrouw des huizes echter niet alleen een gepikeerd antwoord terug, maar ook een video die ze van hun labrabor in de tuin had gemaakt. Was schijnbaar een erg grappig filmpje wat manlief meteen moest zien. De rekening voor dit filmpje was echter niet zo heel grappig: net iets meer dan zevenduizend dollar….. - De oudere dame die ietwat seniel is, maar dat zelf niet helemaal doorheeft. Ze lacht te laat om de verkeerde grap, heeft haar reddingsvest constant binnenste-buiten aan, maar springt als een dartele hinde telkens de zodiac in. Om dan te beseffen dat ze tegen de 80 loopt en dat springen haar niet echt meer gegeven is.
- Een andere oudere dame. Haar man is overleden en ze vertelt dat ze nu hun geld aan het opmaken is aan mooie reizen, want haar man wilde graag dat zij dat ging doen. Letterlijk elke keer dat zij de zodiac in- of uitstapt worden er weddenschappen afgesloten of ze de stap dit keer wel of niet zal halen en of ze dan plat op haar buik (vastgehouden door twee stevige Russen overigens) in de zodiac zal landen of dit keer toch echt ernaast, in het water.
- De oudste van Noren; een prachtige dame van 64, maar ze ziet er uit alsof ze 45 is. Zelf schijnt ze niet te beseffen hoe mooi ze is, maar zelfs de Russische bemanning draait zich om als ze voorbij komt lopen.
- De gepensioneerde Engelse zuster, die getrouwd is met de eveneens gepensioneerde Nieuwe Zeelandse dokter. Deze dame praat zo luid, zo schel, maar voor zo veel dat niet alleen het gros van de andere passagiers liever niet bij haar in de buurt gaat zitten, maar zelf haar man dat soms lijkt te doen…..
- De Amerikaanse bioloog. Of biologen misschien wel, want hoewel het maar één persoon is, lijkt hij wel meerdere persoonlijkheden te hebben. Aan dek staat hij continu in zichzelf te praten, om zijn andere persoonlijkheid te overtuigen van de juistheid van zijn determinatie.
- Dezelfde man (of mannen – het blijft vooralsnog niet helemaal duidelijk) heeft vlak voor de reis ook nog even gauw een regenbroek gekocht. Van een tientje of zo, want na de eerste landing was het ding volledig aan flarden. Dat heeft hem er overigens nooit van weerhouden om het ding (dat alleen om zijn middel nog intact was) bij elke volgende landing ook aan te trekken….
Dit zijn maar een paar van onze reisgenoten, vermakelijk zijn ze zeker. Gevarieerd ook, er zijn in totaal op ongeveer 50 passagiers niet minder dan 13 nationaliteiten. Het Nederlandse contingent houdt zich in dit zeer internationale gebeuren overigens met gemak staande, mocht u zich daar zorgen om maken….
Vanuit de Zuidelijke Oceaan,
Pieter van der Luit
Zelf mee naar dit deel van de wereld in 2015? klik hier voor meer informatie.
Of liever een vogelcruise op het zuidelijk halfrond? Kijk dan naar de Atlantic Odyssey.